- •Гісторыя як навука. Фармацыйны і цывілізацыйны падыходы да вывучэння гісторыі.
- •Перыядызацыя айчыннай і сусветнай гісторыі. Крыніцы вывучэння гісторыі Беларусі.
- •Бронзавы век на тэрыторыі Беларусі. Рассяленне індаеўрапейцаў.
- •Жалезны век на тэрыторыі Беларусі. Пачатак рассялення славян і славянізацыя балтаў.
- •Фарміраванне феадальных адносін і ўзровень сацыяльна-эканамічнага развіцця беларускіх зямель у IX – XIII стст.
- •Станаўленне раннефеадальных дзяржаўных утварэнняў усходніх славян. Кіеўская Русь.
- •Полацкае і Тураўскае княствы ў іх – хі ст., іх узаемаадносіны з Кіевам і Ноўгарадам.
- •Феадальная раздробленасць. Месца і роля беларускіх зямель у барацьбе з крыжацкай агрэсіяй і набегамі ардынцаў (канец хіі – пачатак хііі ст.).
- •Духоўнае жыцце ўсх. Славян у эпоху Сярэднявечча. Прын. Хрысціянства.
- •Сац.-экан. І паліт. Перадумовы утварэння вкл.
- •12. Сацыяльна-эканамічнае развіццё вкл ў 14-16 ст.
- •13. Цэнтралізатарская палітыка і умац. Улады вял князеў.
- •14. Месца бел. Зямель ва усх.-еўрапейскай геапаліт. Прасторы 15- пер. Пал. 16 ст.
- •15. Эвалюцыя дзярж. Ладу вкл.
- •16.Асаблівасці разв. Культуры бел. Зямель у вкл 14-16 ст.
- •17. Канфесійная сіт. На бел землях у 14-16 ст.Рэфармацыя і контррэфарм.
- •18. Асн. Канцэпцыі этнагенэзу беларусаў у Сяр. Вякі. (народнасці)
- •19. Люблінская унія і утварэнне рп.
- •20. Сацыяльна-эканамічнае развіцце 16-18ст.
- •21. Бел. Землі у геапал. Прасторы Еўропы нов часу.
- •22. Палітычны крызіс і падзелы рп.
- •23. Асноуныя тэндэнцыі і дасягненні ў развіціі культуры ў кантэксце эпох адраджэнння і Асветніцтва.
- •24. Асн. Напрамкі палітыкі расійскага самадзяржаўя 18-19вв.
- •25.Асаблівасці сац.-экан. Развіцця б. У пер пал 19
- •26. Крызіс феадальна-прыгонніцкай сістэмы і адмена прыгоннага права.
- •27. Буржуазныя рэформы 60-80-х гг. 19ст.
- •28. Шлях развіцця капіталістычных адносін.
- •29. Грамадска-палітычны лад пер пал 19ст.
- •30.Беларусь у вайне 1812 г.
- •31. Культура Беларусі ў першай палове 19 ст. Зараджэнне і развіццё беларусазнауства.
- •32. Культура Беларусі ў другой палове 19-пачатку 20 ст.
- •33. Бел. Нац.-культур. Адраджэнне ў пач. 20 ст.
- •34.Эканамічныя і палітычныя фактары фарміравання беларускай нацыі у другой палове XIX - пачатку XX.
- •35. Грамадска-палітычны рух на тэрыторыі Беларусі ў канцы 19-пачатку 20 ст.
- •36. Падзеі рэвалюцыі 1905-1907 гг. На тэр-рыі Беларусі.
- •37. Становішча Беларусі ў пер-яд Першай Сусветнай вайны.
- •38. Падзеі Лютаўскай рэвалюцыі на тэр-рыі Беларусі. Абвастрэнне паліт. Сітуацыі ў красавіку-верасні 1917 г.
- •39. Падзеі Кастрычніцкай рэвалюцыі 1917 г. На тэр-рыі Беларусі. Усталяванне савецкай улады.
- •40. Беларусь ва ўмовах германскай акупацыі. Абвяшчэнне бнр.
- •41. Стварэнне беларускай савецкай джяржаунасці. Роля і месца бсср у стварэнні ссср.
- •42. Нэп у Беларусі
- •43. Духоўнае і культурнае жыцце бсср у 1920 г.
- •44. Індустрыялізацыя і масавая калектывізацыя сельскай гаспадаркі ў бсср.
- •45. Усталяванне камандна-адміністрацыйнай сістэмы. Палітычныя рэпрэсіі ў Беларусі.
- •46. Культурнае жыццё бсср у 1930-я гады.
- •47. Заходняя Беларусь у складзе Польшчы(1921-1939 гг.).
- •48. Беларусь у гады Вялікай Айчыннай вайны.
- •49. Выхад бсср на міжнародную арэну. Знешнепаліт. Становішча рэспублікі ў час “халоднай вайны”.
- •50.Бсср у сярэдзіне 40-сяр.50 гг.XXст.
- •52. Грамадска-палітычнае развіццё бсср у сяр.50-сяр.80 XX ст.
- •53. Культурнае жыццё бсср у сярэдзіне 50-сярэдзіне 80-х гг. 20 ст.
- •54. Спробы мадэрнізацыі савецкай грамадска-палітычнай і сацыяльна-эканамічнай сістэмы падчас палітыкі перабудовы(1985-1991).
- •55. Набыццё дзяржаўнай незалежнасці. Грамадска-палітычнае жыццё рб ва умовах суверэнітэту
- •57. Геапалитычнае становішча рб.
- •58. Культурнае жыццё рб на сучасным этапе
16.Асаблівасці разв. Культуры бел. Зямель у вкл 14-16 ст.
Беларусь у складзе ВКЛ – рэгіен адкрыты да знешняга культурнага уздеяння.Прычыны кант. з Зах Еўропай:
падаб-ва дзярж. ладу і усталяв. сац адносін
пранік-не у Б. каталіц. манаскіх ордэнаў – асн. носбіт сярад. культуры
трывалыя гандлевыя сувязі
зац-сць Еўропы у пашыр уплыву на ВКЛ як вер саюзн супраць Асманскай Імперыі
Праявы кантактаў: адпраўка на вучобу за рубеж і запрашэнне дойлідаў, жывапіс., майстроў рамеслінікаў
Дзей-ць Скарыны і Гусоўскага - пралог айч-га адраджэння. Стан-не публіц-га жанру. Менавіта пратэстанты актывізавалі кнігавыдавецкую справу ў Беларусі. У 1553 г. у Берасце(Брэсце) была выдадзена “Біблія”, у тэкстах якой добра прасочваўся ўплыў бел. народнай мовы. Вядомым рэфарматарскім дзеячам быў С. Будны(каля 1530-1593 гг.), які надрукаваў у 1562 г. у Нясвіжы беларускамоўны “Катэхізіс”. У далейшым ён стаў ініцыятарам перавыдання “Бібліі”(1572), “Новага завету”(1574), а таксама аўтарам шэрагу палемічных трактатаў. Яго сучаснікам і аднадумцам быў В. Цяпінскі(1530-я-каля 1600), які на ўласныя сродкі ў 1570-я гг. ажыццявіў пераклад на родную мову і выданне “Евангелля”.
Развіцце адукац. справы. Кальвініцкія навуч. установы. Арыянская Акадэмія у Вільні.Правас-ныя братскія школы.
Рэаліз. канцэп. “ідэальнага горада”.Пераўтв. феад. замкаў у шыкоўныя палацава-паркавыя комплексы.Развіцее жывапісу. Гравюрная мастацтва.
17. Канфесійная сіт. На бел землях у 14-16 ст.Рэфармацыя і контррэфарм.
Геаграфічныя адкрыцці адкрылі перад еўрапейцамі дзверы ў невядомыя землі і такім чынам падарвалі ўсталяваныя схаластычныя ўяўленні ад чалавеку і Сусвеце. Усё гэта суправаджалася аслабленнем тысячагадовага панавання каталіцкай царквы ў духоўным жыцці еўрапейскага грамадства. Распачаты з гэтай прычыны рэфарматарскі(пратэстанскі) рух быў выкліканы, па-першае, жаданнем шырокіх колаў насельніцтва зрабіць царкоўныя падаткі меншымі, абрады – больш таннымі, пропаведзі – больш зразумелымі; па-другое, мацнеючыя нацыянальныя дзяржавы адчувалі патрэбу ва ўласнай ідэялагічнай базе і жадалі мець падкантрольныя па сабе царкоўныя інстытуты; па-трэцяе, дваранства і буржуазія прэтэндавалі на вялізныя зямельныя ўладанні каталіцкіх кляштараў(у Англіі ім належала да 40 % усіх асвоеных тэр-рый); па-чацвёртае, пратэстанскі рух дазваляў кансалідаваць грамадства для правядзення радыкальных буржуазных пераўтварэнняў. Вынікам рэфармацыі стала стварэнне з пачатку 16 ст. шэрагу пратэстанцкіх цэркваў, якія адасобіліся ад каталіцтва. У большасці краін Германіі і Скандынавіі атрымала распаўсюджванне лютэранства, у Швецыі і Нідэрландах – кальвінізм, у Англіі – англіканская царква. Агульнымі для ўсіх іх былі спадзяванне на выратаванне праз асабістую веру і без дапамогі царквы, адмова ад асобнага стану святара ў грамадстве, прызнанне Бібліі адзінай крыніцай веравучэння, прыняцце толькі некаторых з таінстваў(хрышчэнне і прычасце). Хуткае распаўсюджванне пратэстантызму прымусіла Ватыкан прыняць шэраг захадаў, якія ў далейшым атрымалі назву Контррэфармацыі. У першую чаргу яны былі накіраваны на ўмацаванне пазіцый каталітызму ў свеце. Асноўныя палажэнні Контррэфармацыі былі выпрацаваны на знакамітым Трыдэнцкім Усяленскім саборы, які з перапынкамі працягваўся з 1545 па 1563 г. У яго пастановах была ўмацавана ўлада Рымскага папы і біскупаў, пацверджаны асноўныя дагматы каталіцкага вучэння. Трэба адзначыць, што ўплыў Контррэфармацыі адчуваўся ва ўсім свеце. Найбольш вядомымі негатыўнымі праявамі яе ажыццяўлення сталі: бязлітасная дзейнасць судоў інквізіцыі ў Іспаніі, а таксама Варфаламееўская ноч у Францыі(24-25 жніўня 1572 г.), калі былі забіты тысячы французскіх пратэстантаў(гугенотаў).
Росквіт айчынай культуры і Рэфармацыі былі кароткімі. Контррэыарм. хутка дасягнула Бел.1569 першыя манахі езуітскага ордэна на чале з Скаргам прыбылі у Вільню і адкрылі першую навучальную установу для свецкай моладзі. 1579 рэарганізавалі у акадэмію. У наступныя дзесяцігодзі езуіты манапалізавалі асветніцкую справу ва усей РП. Адсутнасць платы за навучанне і вял. кол-сць школ павысілі адуканаванасць насельніцтва. Заснаваныя першыя аптэкі і шпіталі.,тэатры. Езуіты абвастрылі рэлігійнае пытанне у РП – галоўныя ініцыят. массавых пагромаў пратэстанскіх абшчын. Канфлікты з праваслаўным насельніцтвам. Дзенасць езуітаў размежавала Беларусь і абумовіла яе акаталічванне. Беларусь перажывала “залаты век”, дзякуючы езуітам былі кантакты з еўрапейскімі краінамі.