- •1. Прадмет вывучэння гісторыі Беларусі ў кантэксце цывілізацыйнага развіцця агульнарускай і еўрапейскай гісторыі.
- •2. Фармацыйны і цывілізацыйны падыходы да вывучэння гісторыі. Перыядызацыя сусветнай гісторыі і гісторыі Беларусі.
- •3. Перыядызацыя сусветнай гісторыі і гісторыі Беларусі.
- •4. Гістарыяграфія гісторыі Беларусі.
- •5. Крыніцы вывучэння гісторыі Беларусі.
- •6. Пачатак рассялення славян на тэрыторыі Беларусі і славянізацыя балтаў. Старажытнаруская народнасць.
- •7. Фарміраванне беларускага этнасу ў XIV – XVIII стст.: эканамічныя, палітычныя і рэлігійныя фактары.
- •8. Беларускі этнас ва ўмовах складвання і развіцця рынкавых адносін у XIX – пачатку хх ст. Фарміраванне беларускай нацыі.
- •9. Паходжанне назвы "Белая Русь" (Беларусь). Саманазвы беларускага этнасу: рускія, русіны, "тутэйшыя", беларусы.
- •10.Зараджэнне і развіццё беларусазнаўства.
- •11. Беларускае нацыянальнае адраджэнне ў пачатку XX ст.
- •12. Асноўныя тэндэнцыі развіцця Еўропы ў Сярэднявеччы.
- •13. Станаўленне ранніх дзяржаўных утварэнняў на ўсходнеславянскіх землях. Кіеўская Русь.
- •14. Першыя дзяржавы-княствы на тэрыторыі Беларусі. Полацкае і Тураўскае княствы.
- •15. Феадальная раздробленасць на тэрыторыі Беларусі (XII - першая палова XIII ст.)
- •16. Утварэнне вкл.
- •17. Асноўныя тэндэнцыі развіцця сусветнай гісторыі ў Новы час.
- •18. Уключэнне беларускіх зямель у склад вкл. Роля ўсходнеславянскіх зямель у працэсе дзяржаўнага будаўніцтва вкл.
- •19. Утварэнне Рэчы Паспалітай.
- •20 Вопрос.
- •21. Эпоха Адраджэння, Рэфармацыя, Асветніцтва на беларускіх землях.
- •22. Крызіс Рэчы Паспалітай і яе падзелы. Уключэнне беларускіх зямель усклад Расійскай імперыі.
- •23.Асноўныя напрамкі палітыкі самадзяржаўя ў Беларусі (апошняя чвэрць XVIII – пачатак XIX ст.).
- •24.Беларускія землі ў перыяд Айчыннай вайны 1812 г.
- •25. Польскае паўстанне 1830-1831 гг. І яго наступствы.
- •26. Паўстанне 1863-1864 гг., яго ўплыў на палітыку ўладаў у Беларусі.
- •27. Адмена прыгоннага права. Рэформы 60-70-х гг. XIX ст. І асаблівасці іх здзяйснення на Беларусі.
- •28. Сацыяльна-эканамічнае развіццё Беларусі ва ўмовах прамысловага перавароту (1861 г. – пачатак хх ст.).
- •29. Сталыпінская аграрная рэформа.
- •30. Узнікненне агульнарасійскіх і беларускіх партый (канец XIX – пачатак XX ст.).
- •31. Рэвалюцыя 1905-1907 гг. І пачатак расійскага парламентарызму.
- •32. Першая сусветная вайна і яе наступствы для Беларусі
- •33. Беларусь у перыяд Лютаўскай рэвалюцыі 1917 г.
- •34. Устанаўленне Савецкай улады ў Беларусі. Першыя рэвалюцыйныя пераўтварэнні.
- •35. Праблемы фарміравання беларускай дзяржаўнасці ў 1917 – 1918 гг. Абвяшчэнне бнр.
- •36. Утварэнне бсср.
- •37. Беларусь у перыяд савецка-польскай вайны.
- •38. Утварэнне ссср. Узбуйненне тэрыторыі бсср у 20-я гг. Хх ст.
- •39.Усталяванне савецкай грамадска-палітычнай сістэмы ў бсср.Дэфармацыі ў грамадска-палітычным жыцці бсср.
- •40. Асаблівасці нэпа ў бсср.
- •41.Індустрыялізацыя і калектывізацыя ў бсср.
- •42.Станаўленне беларускай савецкай культуры. Палітыка беларусізацыі.
- •43.Дасягненні і супярэчнасці развіцця культуры і навукі ў 30-я гг. XX ст.
- •44. Грамадска-палітычнае становішча Заходняй Беларусі ў складзе Польскай дзяржавы (1921 – 1939 гг.).
- •45. Сацыяльна-эканамічнае жыццё Заходняй Беларусі (1921 – 1939 гг.).
- •46. Нацыянальна-культурнае жыццё Заходняй Беларусі (1921 – 1939 гг.).
- •47. Рэвалюцыйны і нацыянальна-вызваленчы рух на заходнебеларускіх землях(1921 – 1939 гг.).
- •48.Пачатак Другой сусветнай вайны. Аб’яднанне беларускага народа ў складзе бсср.
- •49.Пачатак Вялікай Айчыннай вайны.Абарончыя баі на тэрыторыі Беларусі
- •50.Устанаўленне нямецка-фашысцкага акупацыйнага рэжыму і яго мэты. Фашысцкі генацыд народа ў перыяд акупацыі Беларусі
- •51. Баявая дзейнасць беларускіх партызан і падпольшчыкаў у гады Вялікай Айчыннай вайны
- •52. Пачатак вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў. Аперацыя “Баграціён”
- •53.Вынікі Вялікай Айчыннай вайны для беларускага народа і яго ўклад у Перамогу над фашызмам.Захаванне памяці аб гераізме савецкага народа
- •54.Бсср на міжнароднай арэне ва ўмовах супрацьборства дзвюх сацыяльна-палітычных сістэм пасля Другой сусветнай вайны (1945-1991гг.)
- •55 Вопрос
- •56.Асноўныя тэндэнцыі развіцця эканомікі бссРу1946-1985
- •57.Грамадска-палітычнае жыццё ў сссРіБсср(1945-1985гг.)
- •58. Адукацыя, навука і культура бсср у 1946 – 1991 гг: дасягненні і праблемы
- •59. Палітыка перабудовы (1985 – 1991 гг.) і яе вынікі.
- •60. Абвяшчэнне Рэспублікі Беларусь. Распад ссср і ўтварэнне снд.
- •61. Станаўленне і развіццё палітычнай сістэмы Рэспублікі Беларусь.
- •62. Распрацоўка і рэалізацыя беларускай мадэлі сацыяльна-эканамічнага інавацыйнага развіцця краіны (канец хх – пачатак ххі ст).
- •63. Адукацыя, навука і культура Рэспублікі Беларусь. Узаемаадносіны дзяржавы і царквы, адраджэнне рэлігійна-канфесійнага жыцця.
- •64. Геапалітычнае становішча Рэспублікі Беларусь ва ўмовах сусветных глабалізацыйных працэсаў.
9. Паходжанне назвы "Белая Русь" (Беларусь). Саманазвы беларускага этнасу: рускія, русіны, "тутэйшыя", беларусы.
Версии происхождения названия Белая Русь:
Восточная сторона света (географический фактов),
Цвет волос, одежды, лица,
Христианская православная вера (белая – православная),
Незахваченная, свободная часть территории (не была захвачена в средние века ни крестоносцами, ни татарами),
Привилегированное положение Полоцкой и Витебской земель в составе ВКЛ
Название Белая Русь возникло в 12 в. и относилось к Владимиро-Суздальскому княжеству, в 12-15 вв. оно относилось к землям Северо-Восточной Руси, а начиная с 16 в. использовалось для обозначения восточной части Беларуси.
В 14-15 вв. жители территории Беларуси уже выделяли себя среди других народов, которые находились в составе ВКЛ. Название «русины», «русские», а позже – с конца 16 – начала 17 в. – «белорусцы» скорее относилось к населению Подвинья и Поднепровья (Витебская и Могилевская области), название «литвины» - чаще всего к жителям Верхнего Понёманья (Гродненская область), более позднее название «полешуки» - к тем, кто жил на Полесье (Брестская и Гомельская области).
10.Зараджэнне і развіццё беларусазнаўства.
Состояние научных знаний в начале XX в. определялось развитием белорусоведения. Один из первых исследователей Беларуси Иван Носович в результате 30-летнего труда составил «Словарь белорусского наречия», где содержалось более 30 тыс. слов.
Ученый-краевед Евдоким Романов, собравший и издавший фольклорно-этнографические материалы в многотомном «Белорусском сборнике», трудился над созданием археологических карт Могилевской, Витебской, Гродненской губерний, обнаружил Бердыжскую стоянку первобытных людей.
В трехтомном исследовании академика Ефима Карского «Белорусы», названном «энциклопедией белорусоведения», было дано всестороннее научное обоснование национальной самобытности белорусов как отдельного восточнославянского народа.
Исторические исследования были представлены трудами историка и этнографа Митрофана Довнар-Запольского, который обосновал положение о самобытном белорусском народе с оригинальной культурой и языком, высказался за его право на самостоятельное существование.
Среди достижений европейского уровня в технических науках особое место занимают работы профессора Якуба Наркевича-Иодко. Он предложил и обосновал использование электрографии для диагностики состояния здоровья человека. Это изобретение лежит в основе электротерапии. Его первое научное открытие — прибор для регистрации грозы по электрическим разрядам — стало первым радиоприемником, или «беспроволочным телеграфом» при передаче электрических сигналов на расстояние.
Значительный вклад в его развитие внесли братья Евстафий и Константин Тышкевичи. По их инициативе в 1842 г. в Логойске был создан первый в Беларуси музей древностей, в 1855 г. основан Виленский музей древностей, в который Евстафий передал собрание собственных археологических материалов.
Одним из основателей белорусоведения был археолог, этнограф, историк, литератор Адам Киркор. Коллекцию своих археологических находок, обнаруженных в результате раскопок около тысячи курганов, он передал Виленскому музею древностей. Позже для многотомного издания «Живописная Россия» он написал отдельный том, посвященный белорусско-литовскому краю.
С позиций теории «западнорусизма» освещал вопросы истории Беларуси Михаил Коялович. Согласно этой теории белорусы рассматривались как составная часть русского этноса. М. Коялович утверждал, что главное направление развития белорусского края связано с возвращением его от польского католичества к русскому православию.