- •1. Прадмет вывучэння гісторыі Беларусі ў кантэксце цывілізацыйнага развіцця агульнарускай і еўрапейскай гісторыі.
- •2. Фармацыйны і цывілізацыйны падыходы да вывучэння гісторыі. Перыядызацыя сусветнай гісторыі і гісторыі Беларусі.
- •3. Перыядызацыя сусветнай гісторыі і гісторыі Беларусі.
- •4. Гістарыяграфія гісторыі Беларусі.
- •5. Крыніцы вывучэння гісторыі Беларусі.
- •6. Пачатак рассялення славян на тэрыторыі Беларусі і славянізацыя балтаў. Старажытнаруская народнасць.
- •7. Фарміраванне беларускага этнасу ў XIV – XVIII стст.: эканамічныя, палітычныя і рэлігійныя фактары.
- •8. Беларускі этнас ва ўмовах складвання і развіцця рынкавых адносін у XIX – пачатку хх ст. Фарміраванне беларускай нацыі.
- •9. Паходжанне назвы "Белая Русь" (Беларусь). Саманазвы беларускага этнасу: рускія, русіны, "тутэйшыя", беларусы.
- •10.Зараджэнне і развіццё беларусазнаўства.
- •11. Беларускае нацыянальнае адраджэнне ў пачатку XX ст.
- •12. Асноўныя тэндэнцыі развіцця Еўропы ў Сярэднявеччы.
- •13. Станаўленне ранніх дзяржаўных утварэнняў на ўсходнеславянскіх землях. Кіеўская Русь.
- •14. Першыя дзяржавы-княствы на тэрыторыі Беларусі. Полацкае і Тураўскае княствы.
- •15. Феадальная раздробленасць на тэрыторыі Беларусі (XII - першая палова XIII ст.)
- •16. Утварэнне вкл.
- •17. Асноўныя тэндэнцыі развіцця сусветнай гісторыі ў Новы час.
- •18. Уключэнне беларускіх зямель у склад вкл. Роля ўсходнеславянскіх зямель у працэсе дзяржаўнага будаўніцтва вкл.
- •19. Утварэнне Рэчы Паспалітай.
- •20 Вопрос.
- •21. Эпоха Адраджэння, Рэфармацыя, Асветніцтва на беларускіх землях.
- •22. Крызіс Рэчы Паспалітай і яе падзелы. Уключэнне беларускіх зямель усклад Расійскай імперыі.
- •23.Асноўныя напрамкі палітыкі самадзяржаўя ў Беларусі (апошняя чвэрць XVIII – пачатак XIX ст.).
- •24.Беларускія землі ў перыяд Айчыннай вайны 1812 г.
- •25. Польскае паўстанне 1830-1831 гг. І яго наступствы.
- •26. Паўстанне 1863-1864 гг., яго ўплыў на палітыку ўладаў у Беларусі.
- •27. Адмена прыгоннага права. Рэформы 60-70-х гг. XIX ст. І асаблівасці іх здзяйснення на Беларусі.
- •28. Сацыяльна-эканамічнае развіццё Беларусі ва ўмовах прамысловага перавароту (1861 г. – пачатак хх ст.).
- •29. Сталыпінская аграрная рэформа.
- •30. Узнікненне агульнарасійскіх і беларускіх партый (канец XIX – пачатак XX ст.).
- •31. Рэвалюцыя 1905-1907 гг. І пачатак расійскага парламентарызму.
- •32. Першая сусветная вайна і яе наступствы для Беларусі
- •33. Беларусь у перыяд Лютаўскай рэвалюцыі 1917 г.
- •34. Устанаўленне Савецкай улады ў Беларусі. Першыя рэвалюцыйныя пераўтварэнні.
- •35. Праблемы фарміравання беларускай дзяржаўнасці ў 1917 – 1918 гг. Абвяшчэнне бнр.
- •36. Утварэнне бсср.
- •37. Беларусь у перыяд савецка-польскай вайны.
- •38. Утварэнне ссср. Узбуйненне тэрыторыі бсср у 20-я гг. Хх ст.
- •39.Усталяванне савецкай грамадска-палітычнай сістэмы ў бсср.Дэфармацыі ў грамадска-палітычным жыцці бсср.
- •40. Асаблівасці нэпа ў бсср.
- •41.Індустрыялізацыя і калектывізацыя ў бсср.
- •42.Станаўленне беларускай савецкай культуры. Палітыка беларусізацыі.
- •43.Дасягненні і супярэчнасці развіцця культуры і навукі ў 30-я гг. XX ст.
- •44. Грамадска-палітычнае становішча Заходняй Беларусі ў складзе Польскай дзяржавы (1921 – 1939 гг.).
- •45. Сацыяльна-эканамічнае жыццё Заходняй Беларусі (1921 – 1939 гг.).
- •46. Нацыянальна-культурнае жыццё Заходняй Беларусі (1921 – 1939 гг.).
- •47. Рэвалюцыйны і нацыянальна-вызваленчы рух на заходнебеларускіх землях(1921 – 1939 гг.).
- •48.Пачатак Другой сусветнай вайны. Аб’яднанне беларускага народа ў складзе бсср.
- •49.Пачатак Вялікай Айчыннай вайны.Абарончыя баі на тэрыторыі Беларусі
- •50.Устанаўленне нямецка-фашысцкага акупацыйнага рэжыму і яго мэты. Фашысцкі генацыд народа ў перыяд акупацыі Беларусі
- •51. Баявая дзейнасць беларускіх партызан і падпольшчыкаў у гады Вялікай Айчыннай вайны
- •52. Пачатак вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў. Аперацыя “Баграціён”
- •53.Вынікі Вялікай Айчыннай вайны для беларускага народа і яго ўклад у Перамогу над фашызмам.Захаванне памяці аб гераізме савецкага народа
- •54.Бсср на міжнароднай арэне ва ўмовах супрацьборства дзвюх сацыяльна-палітычных сістэм пасля Другой сусветнай вайны (1945-1991гг.)
- •55 Вопрос
- •56.Асноўныя тэндэнцыі развіцця эканомікі бссРу1946-1985
- •57.Грамадска-палітычнае жыццё ў сссРіБсср(1945-1985гг.)
- •58. Адукацыя, навука і культура бсср у 1946 – 1991 гг: дасягненні і праблемы
- •59. Палітыка перабудовы (1985 – 1991 гг.) і яе вынікі.
- •60. Абвяшчэнне Рэспублікі Беларусь. Распад ссср і ўтварэнне снд.
- •61. Станаўленне і развіццё палітычнай сістэмы Рэспублікі Беларусь.
- •62. Распрацоўка і рэалізацыя беларускай мадэлі сацыяльна-эканамічнага інавацыйнага развіцця краіны (канец хх – пачатак ххі ст).
- •63. Адукацыя, навука і культура Рэспублікі Беларусь. Узаемаадносіны дзяржавы і царквы, адраджэнне рэлігійна-канфесійнага жыцця.
- •64. Геапалітычнае становішча Рэспублікі Беларусь ва ўмовах сусветных глабалізацыйных працэсаў.
54.Бсср на міжнароднай арэне ва ўмовах супрацьборства дзвюх сацыяльна-палітычных сістэм пасля Другой сусветнай вайны (1945-1991гг.)
Значительным явлением общественно-политической жизни БССР после Второй мировой войны стал выход на международную арену в качестве самостоятельного субъекта международных отношений. На заключительном этапе Второй мировой войны отличился существенный рост международного авторитета и военно-экономической мощи СССР. Правительство СССР стремился сохранить свое влияние на решение важнейших вопросов мирового сообщества и в послевоенное время через участие всех союзных республик в новой международной организации - ООН марта 1944 г. Верховный Совет БССР внес соответствующие изменения в Конституцию БССР 1937 г. и принял Закон о создании Народного комиссариата иностранных дел (с 1946 г. - Министерство иностранных дел) БССР. В структуре Верховного Совета БССР появилась постоянная комиссия по иностранным делам. Первым министром иностранных дел Беларуси стал К.В. Киселев.
На конференции в Думбартон-Оксе (август-октябрь 1944 г.) руководитель советской делегации, министр иностранных дел СССР А. Громыко предложил включить существующие в то время 16 советских республик в состав первоначальных членов ООН. Против этого выступили США и Великобритания.
Проблема была перенесена на Крымскую конференцию руководителей Великобритании, США и СССР, состоявшейся в феврале 1945 г. в Ялте. В результате стало решение о том, что СССР отказывается от членства 16 республик и предлагает 2-3 республики, среди которых БССР и УССР. Окончательное решение о членстве Беларуси и Украины в ООН приняла международная конференция в Сан-Франциско, проходившей в апреле-июне 1945 27 апреля 1945 года БССР и УССР вместе с СССР вошли в число стран-основательниц ООН.
6 мая 1945 г. правительственные делегации Беларуси и Украины прибыли в Сан-Франциско и включились в работу конференции. В состав делегации БССР входили: К. В. Киселев, А. Г. Жебрака, В. М. Перцев, Ф. П. Шмыгов. 26 июня 1945 г. Белоруссия в числе других стран-основательниц подписала Устав ООН, который Верховный Совет БССР ратифицировал 30 августа 1945 г. Так Беларусь заняла достойное место среди стран - основателей ООН.
В августе 1945 Беларусь начала получать помощь со стороны ООН в рамках программы помощи странам, пострадавшим от оккупации. Это были пищевые (мясо, молочные продукты, масло, жиры и др.) И промышленные товары (электростанции из Англии, американские грузовики, тракторы и др.). Помощь позволила выжить многим жителям Беларуси в трудные послевоенные годы.
Внешнеполитическая деятельность и международные связи БССР в 1944-1985 гг. развивались в русле скоординированной внешней политики СССР. В рамках этого периода можно выделить 2 этапа: 1) 1944-1953 гг. - Выход БССР на международную арену как субъекта международного права, вход в состав стран-учредителей ООН. Формирование основных руководителей дыпламатынай активности, становление дипломатической школы советской Беларуси. 2) 1953-1985 гг. - Расширение участия Беларуси во внешнеполитической, внешнеэкономической деятельности, гуманитарному сотрудничеству в русле общегосударственной политики СССР, главным образом по линии ООН.
Внешнеполитическая деятельность БССР в это время осуществлялась по следующим направлениям: деятельность Беларуси в ООН и ее специализированных организациях; участие в работе Парижской мирной конференции 1946 г., где были выработаны тексты мирных договоров с бывшими союзниками нацистской Германии - Италией, Румынией, Венгрией; заключение договоров, соглашений, конвенций на двух и многосторонней основе и др.
Деятельность БССР в ООН с начала 1946 проходила в условиях «холодной войны» - жесткого военно-политического и экономического противостояния стран Запада и СССР. ООН использовалась противоборствующих сторонами как трибуна для взаимных обвинений. Делегация БССР во всех случаях поддерживала позицию делегации СССР.
Таким образом, выход БССР на международную арену обусловил некоторую активизацию ее внешнеполитической деятельности.