- •2. Перыядызацыя Другой сусветнай і Вялікай Айчыннай войнаў
- •3. Міжнародная сітуацыя ў свеце ў 30-х гадах хх ст. Ачагі напружанасці ў Азіі, Афрыцы і ў Еўропе. Фарміраванне фашысцкага блоку.
- •4. Савецка-французска-англійскія перамовы ў канцы 1930-х гадоў. Савецка-германскія дагаворы1939 года
- •5. Пачатак Другой сусветнай вайны. Прычыны і характар вайны.
- •6. Уз’яднанне Беларусі. Ссср і краіны Балтыі. Савецка-фінская вайна. Дзейнасць ссср на міжнароднай арэне.
- •7. Акупацыя Германіяй еўрапейскіх краін. Падрыхтоўка Германіі да вайны з ссср.
- •8. Напад Германіі на ссср. Прыгранічныя баі ў Беларусі.
- •9. Мабілізацыя сіл і сродкаў для барацьбы з агрэсарам, эвакуацыйныя мерапрыемствы.
- •10. Абарончыя баі пад Мінскам, Бабруйскам, Оршай, Віцебскам, Магілёвам, Гомелем. Гераізм савецкіх воінаў. Прычыны няўдач Чырвонай Арміі летам-восенню 1941 г.
- •11. Дзейнасць першых партызанскіх атрадаў і дыверсійных груп і падпольных арганізацый.
- •12. Дзейнасць ссср на міжнароднай арэне. Пачатак стварэння антыгітлераўскай кааліцыі.
- •13. Генеральны план «Ост». Ваенна-эканамічныя мэты захопнікаў.
- •14. Адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел акупіраванай тэрыторыі. Акупацыйны апарат кіравання.
- •15. Палітыка генацыду. Карныя экспедыцыі. Канцэнтрацыйныя лагеры.
- •16. Калабарацыянізм. Арганізацыі беларускіх калабарантаў.
- •17. Эканамічная і сельскагаспадарчая палітыка германскіх акупацыйных улад.
- •18. Станаўленне і развіццё партызанскага руху і падпольнай барацьбы. Арганізацыя і дзейнасць цшпр і бшпр і іншых структур, кіруючых дзейнасцю партызан і падпольшчыкаў.
- •19. Баявая дзейнасць партызан. Рэйкавая вайна.
- •20. Узаемаадносіны партызан і насельніцтва. Партызанскія зоны.
- •21. Прапаганда і агітацыя сярод насельніцтва. Культурна-асветніцкая дзейнасць партызан.
- •22. Партыйнае, камсамольскае, антыфашысцкае падполле. Арганізацыйная структура і склад.
- •23. Дзейнасць падпольшчыкаў Мінска, Магілёва, Гомеля, Брэста, Гродна, і інш. Гарадоў Беларусі.
- •24. Армія Краёва і яе формы барацьбы. Беларусы ў Арміі Краёвай.
- •25. Карэнны пералом у вайне ў 1942-1943 гг. Перамогі ў Афрыцы, міжземнамор’і і на Ціхім акіяне. Сталінградская і Курская бітвы. Цегеранская канферэнцыя. Пытанне аб Другім фронце.
- •26. Пачатак вызвалення Беларусі. Узаемадзеянне партызан, насельніцтва і войск Чырвонай Арміі.
- •27. Беларуская наступальная аперацыя «Баграціён». Вызваленне Мінска. Партызанскі парад.
- •23.06.1944 /Начало операции Багратион/ – 28.07.1944 /освобожден Брест/ –операция Багратион на тэррыторыі Беларуси.
- •28. Аднаўленне народнай гаспадаркі рэспублікі.
- •29. Савецкі тыл у гады вайны. Дзейнасць Камітэта Абароны.
- •30. Дзейнасць беларускіх ўстаноў і арганізацый ў тыле.
- •31. Вызваленчы паход Чырвонай Арміі ў Еўропу. Капітуляцыя Германіі.
- •32. Канферэнцыі саюзнікаў у Тэгеране, Ялце і Патсдаме. Абмеркаванне будучага Еўропы і свету.
- •33. Беларусы ў складзе саюзных армій (польская армія генерала Андэрса) і Еўрапейскага руху Супраціўлення.
- •34. Вайна ссср супраць Японіі. Заканчэнне Другой сусветнай вайны. Вынікі і ўрокі сусветнай вайны.
- •35. Беларусь – адна з краін-заснавальніц аан. Нюрнбергскі працэс.
- •36. Людскія і матэрыяльныя страты беларускага народа. Ушанаванне памяці загінуўшых у Беларусі.
- •37. Гарады-героі. Беларускі дзяржаўны музей Вялікай Айчыннай вайны.
- •38. Ураджэнцы Беларусі – Героі Савецкага Саюза і поўныя кавалеры ордэна Славы.
24. Армія Краёва і яе формы барацьбы. Беларусы ў Арміі Краёвай.
Да 1939 г. Заходняя Беларусь уваходзіла ў склад Польшчы, таму менавіта польскае антыфашысцкае падполле мела тут вялікі ўплыў. Гэты ўплыў улічвалі і ў Маскве ў 1941 г., калі ў падпісвалі пагадненні аб супрацоўніцтве з польскім эмігранцкім урадам. Савецкія партызаны актыўна супрацоўнічалі з Арміяй Краёвай.
Польскія ж падпольныя арганізацыі пачалі стварацца прадстаўнікамі польскага эміграцыйнага ўрада ўжо восенню 1939 г. Самай вялікай і ўплывовай сярод іх быў Саюз узброенай барацьбы. Гэта арганізацыя стала ядром польскай ваеннай арганізацыі Арміі Краёвай (АК), утворанай у лютым 1942 г. Галоўнай мэтай АК было адраджэнне незалежнай польскай дзяржавы ў межах 1939 г.
Разрыў савецкім урадам адносін з польскім кіраўніцтвам (Катынская справа) у Лондане ў 1943 г. прывёў да пагаршэння зносін паміж АК і партызанскім рухам у Беларусі.
За 1943-1944 гг. атрады Навагрудскай акругі АК правялі 81 аперацыю супраць беларускіх партызан. Адначасова з разгортваннем барацьбы супраць беларускіх партызан па ініцыятыве польскага боку з канца 1943 г. пачалося супрацоўніцтва камандавання атрадаў АК з германскімі акупацыйнымі ўладамі. Яно праявілася ў забеспячэнні зброяй і амуніцыяй злучэнняў АК.
Патрабавалася тэрмінова ўзмацніць савецкую партызанку на захадзе Беларусі. Гэтаму садзейнічала перадыслакацыя шэрагу партызанскіх злучэнняў з усходніх у заходнія вобласці, а таксама іх перамяшчэнне ў межах асобных абласцей. Разам з мясцовымі партызанамі яны ўтварылі амаль суцэльны партызанскі фронт.
Найбольш буйнымі атрадамі АК на Беларусі былі фарміраванні Навагрудскай акругі, якія аб’ядноўвалі звыш 7 тыс. чалавек асабовага складу. У Лондане у 1943 г. для іх быў распрацаваны спецыяльны план «Бура». Гэтым планам прадугледжвалася падняць паўстанне і захапіць тэрыторыю Заходняй Украіны і Заходняй Беларусі польскім падполлем і атрадамі АК у момант адступлення нямецкіх войск.
Узброеныя акцыі фарміраванняў Арміі Краёвай на Беларусі былі накіраваны супраць патрыятычна настроенага карэннага беларускага насельніцтва. Ахвярамі дзейнасці польскага нацыяналістычнага падполля на Беларусі ў гады Другой сусветнай вайны сталі каля 10 тыс. грамадзян БССР. У асноўным гэта былі мірныя жыхары, партызанскія сем’і, прадстаўнікі нацыянальнай беларускай інтэлігенцыі.
25. Карэнны пералом у вайне ў 1942-1943 гг. Перамогі ў Афрыцы, міжземнамор’і і на Ціхім акіяне. Сталінградская і Курская бітвы. Цегеранская канферэнцыя. Пытанне аб Другім фронце.
Актыўныя баявыя дзеянні ў пачатку 1942 г. разгарнуліся на Ціхім акіяне. Японія акупіравала Малазію, Інданэзію, Філіпіны, Бірму. Аднак ужо ў маі-чэрвені амерыканцы нанеслі паражэнне японскаму флоту ў Каралавым моры і каля вострава Мідуэй. У Міжземным моры італа-германскаму флоту ўдалося ўстанавіць кантроль на шляхах, якія вялі ў Афрыку. У Атлантычным акеане вельмі актыўна дзейнічалі германскія «ваўкі» – падводныя лодкі. Аднак з вясны 1942 г. суадносіны сіл пачалі змяняцца на карысць антыгітлераўскай кааліцыі, італа-нямецкія войскі былі выціснуты з Егіпта.
8 лістапада 1942 г. амерыканска-англійскія войскі высадзіліся ў Паўночнай Афрыцы ў Марока. 13 мая 1943 г. італа-германскія войскі ў Тунісе капітуліравалі. Ваенныя дзеянні ў Паўночнай Афрыцы закончыліся.
У ліпені-жніўні 1943 г., калі ішла буйнейшая бітва на Курскай дузе, англа-амерыканскія войскі высадзіліся на востраве Сіцылія і авалодалі ім. 25 ліпеня 1943 г. фашысцкі рэжым у Італіі паў. З верасня яна заключыла перамір’е з саюзнікамі, а 13 кастрычніка 1943 г. Італія аб’явіла вайну Германіі.
Сталінградская бітва мела некалькі этапаў. Першы абарончы этап цягнуўся з 17 ліпеня па 18 лістапада. 25 жніўня 1942 г. нямецкая 6-я армія дасягнула заходніх межаў горада. 14 кастрычніка пасля чарговага наступлення, нямецкім войскам удалося выйсці да Волгі на невялікім участку фронту каля завода «Барыкады».
Другі этап Сталінградскай бітвы – гэта контрнаступленне савецкіх войск (19 лістапада 1942 г. – 2 лютага 1943 г.), а так сама і аперацыя «Кальцо» па ліквідацыі паланёнай групоўкі праціўніка. Наступленне пачалося раніцай 19 лістапада 1942 г. з двух напрамкаў і ўжо 23 лістапада 1942 г. войскі самкнуліся каля гарадоў Калач і Савецкі, акружыўшы 330 тыс. чалавек (у палоне -- фельдмаршалам Ф.Паўлюс).
Дзеля стабілізацыі палажэння кіраўніцтва Германіі вырашыла пачаць летам 1943 г. новае наступленне (аперацыя «Цытадэль»). Месцам наступлення быў выбраны Курскі выступ у фронце з савецкага боку. Тут немцамі планавалася нанесці ўдары з боку Арла і Белгарада, акружыць і знішчыць савецкую групоўку.
Савецкае камандаванне своечасова разгадала планы немцаў і вырашыла ў наўмыснай абарончай аперацыі выматаць ударныя групоўкі ворага, а потым перайсці ў наступленне на ўсім паўднёвым участку фронту. Удзельнічалі -- войскі Цэнтральнага (Канст.Ракасоўскі) і Варонежскага (Нікалай Ватуцін) франты.
12 ліпеня адбылася досыць буйная танкавая бітва каля Прохараўкі, ў якой удзельнічала каля 1100 танкаў. 17 ліпеня Гітлер аддаў загад перапыніць наступленне.
Другі этап Курскай бітвы – гэта контрнаступленне Чырвонай арміі (з 12 ліпеня па 23 жніўня 1943 г.). У межах стратэгічнага наступлення былі праведзены аперацыі «Кутузаў» і «Румянцаў» прадугледжвала акружэнне і знішчэнне групы армій «Поўдзень». У выніку перамогі вораг канчаткова страціў стратэгічную ініцыятыву. Страты савецкіх войск былі велізарныя, у 3,5 раз большыя, чым у немцаў.
Цегеранская канферэнцыя, на якой упершыню сустрэліся Ф.Рузвельт, У.Чэрчэль і І.Сталін прайшла з 28 лістапада па 1 снежня 1943 г. На канферэнцыі вырашалісь пытанні пасляваеннага ўладкавання ў Германі, ухвалена дэкларацыя аб прынцыпах «усеагульнай бяспекі», аб аднаўленні незалежнасці Аўстрыі, аб адказнасці нямецкіх ваенных злачынцаў і іншыя. Сталін паабяцаў уступіць у вайну супраць Японіі пасля капітуляцыі Германіі. Прынята рашэнне пачаць аперацыю «Аверлорд» – адкрыццё другога фронту ў Еўропе ў маі 1944 г. (адкрыццё 2 фронта – 6.06.1944).
Цегеранская канферэнцыя мела надзвычай вялікае палітычнае значэнне. Была створана так званая «Вялікая тройка» (лідзеры Англіі, ЗША, СССР).