- •Культура ХІХ ст.
- •Культура ХІХ ст.
- •Культура ХІХ ст.
- •Асноўныя тэндэнцыі еўрапейскай культуры ХІХ ст.:
- •Навукова-тэхнічная рэвалюцыя ХІХ ст.:
- •Асноўныя тэндэнцыі еўрапейскай культуры ХІХ ст.:
- •Асноўныя тэндэнцыі еўрапейскай культуры ХІХ ст.:
- •Архітэктура XIX ст.
- •Бруклінскі мост (Нью-Ёрк, ЗША)
- •Капітолій (Вашынгтон, ЗША)
- •Філасофія
- •Літаратура
- •Рамантызм
- •Прадстаўнікі літаратурнага рамантызму:
- •Рамантызм
- •Тэадор Жэрыко «Плыт «Медузы»»
- •Эжэн Дэлакруа «Свабода, якая вядзе народ»
- •Уільям Цёрнер «Апошні рэйс карабля «Адважны»»
- •Класічная школа жывапісу XIX ст.
- •Тэадор Русо «Сутонне ў лесе»
- •Жак-Луі Давід «Клятва гарацыеў»
- •Энгр «Эдып і сфінкс»
- •Рэалізм
- •Крытычны рэалізм
- •Рэалізм у жывапісе
- •Густаў Курбе «Замак у Блонэ»
- •Сімвалізм
- •Чурлёніс «Ляціць чорная бяда»
- •Сімвалізм у літаратуры
- •Музыка XIХ ст.
- •Дэкаданс (фр. decadence - заняпад)
- •Натуралізм
- •Лерміт «Выдача заробку жняцам»
- •Імпрэсіянізм (фр. impression - уражанне)
- •Імрэсіянізм
- •Клод Манэ «Уражанне. Узыход сонца»
- •Постімпрэсіянізм
- •Постімпрэсіянізм
- •Ван Гог «Сланечнікі»
- •Поль Гаген «Больш ніколі»
Філасофія
У філасофіі класічны нямецкі ідэалізм Імануіла Канта і Гегеля завяршаецца крытычнымі працамі філосафа-матэрыяліста Людвіга
Феербаха.
Літаратура
Мастацкая літаратура XIX ст. лічыцца непераўзыдзенай па сваім духоўным багацці.
Гэта нямецкая паэзія Гейне, Гётэ,
Шылера.
Драма Ф.Клінгера «Бура і націск» заклікала да бунтарства. Пад аднайменнай назвай фарміраваўся нямецкі грамадска- літаратурны рух бунтароў.
Рамантызм
- плынь у мастацкай культуры Еўропы канца XVIII - пач. XIX стст. Ідэалістычны напрамак мастацтва.
Спецыфічныя рысы рамантызму: сыход ад рэальнай рэчаіснасці ў свет фантазій і ідэалаў, прага дасканаласці, грамадзянскай і асабістай незалежнасці, пакланенне перад творчай фантазіяй мастака. Для творчасці рамантыкаў таксама характэрная канцэпцыя рамантычнай любові і «жыцця духу». Большасць рамантыкаў ідэалізавала народныя традыцыі, старажытнасць, а некаторыя знаходзілі свае ідэалы ў Сярэднявеччы або ў кульце духоўнага містыцызму.
Прадстаўнікі літаратурнага рамантызму:
французскага: Віктар Гюго, Аляксандр Дзюма (і бацька, і сын) і інш.
англійскага: Джордж Байран, Персі Шэлі, Вальтэр Скот і інш.
Сярод паэтаў-рамантыкаў XIX ст. вылучаецца творчасць вугорскага паэта, рэвалюцыйнага дэмакрата Шандора Петэфі, польскага рамантыка, дзеяча нацыянальна-вызваленчага руху Адама Міцкевіча, амерыканскага змагара за свабоду, супраць вайны, рабства і нацыянальнага прыгнёту Генры Лангфела.
Рамантызм
Ужывапісе: Каспар Давід Фрыдрых, Карл Фрыдрых Лесінг, Карл Шпіцвег, Карл Блехен, Альберт Бірштадт, Тэадор Жэрыко, Эжэн Дэлакруа, Уільям Тэрнер, Фрэдэрык Эдвін Чэрч, А-Ж. Гро, Ф. Гойя.
Умузыцы: Франц Шуберт; Іаганес Брамс, Фрэдэрык Шапэн (у прыватнасці накцюрны), Фелікс Мендэльсон, Роберт Шуман, Луі Шпор, А.А. Аляб'еў, М. І. Глінка, Н. А. Рымскі-Корсакаў, Мусаргскі, Барадзін , Кюи, П.І.Чайкоўскі.
Тэадор Жэрыко «Плыт «Медузы»»
Эжэн Дэлакруа «Свабода, якая вядзе народ»
Уільям Цёрнер «Апошні рэйс карабля «Адважны»»
Класічная школа жывапісу XIX ст.
Тэадор Русо (кіраўнік барбізонскай школы),
Жак-Луі Давід, Энгр
скульптары Агюст Радэн, Эжэн Дэлакруа, Давід.